หมู่เกาะอาดัง-ราวี
หมู่เกาะอาดัง-ราวี เป็นเกาะกลุ่มสุดท้ายของอุทยานแห่งชาติตะรุเตา
และเป็นที่ตั้งของหน่วยพิทักษ์อุทยานฯ จึงมีศูนย์บริการนักท่องเที่ยว
เรือนแถวรับรอง ลานกางเต็นท์ และร้านอาหารที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอุทยานฯ
และยังมีชายหาดที่สวยงาม มีป่าไม้ที่สมบูรณ์ มีนกป่านานาชนิด
รวมทั้งยังมีปะการังน้ำตื้นซึ่งเหมาะสำหรับการดำน้ำแบบสน๊อกเกิ้ล
เกาะไข่
เกาะไข่ เป็นเกาะที่มีหาดทรายขาวเนียนละเอียดและมีช่องหินที่สามารถลอดผ่านได้
อันเป็นปฎิมากรรมปั้นแต่งจากธรรมชาติที่สวยงามจึงได้รับเลือกเป็นเกาะสัญลักษณ์การท่องเที่ยวของจังหวัดสตูล
เกาะหินงาม
เกาะหินงาม เป็นเกาะเล็ก ๆ
ที่ไม่มีหาดทรายแต่เป็นหาดที่มีก้อนหิน กรม รี วางเรียงรายอยู่เต็มเกาะ
ยามน้ำทะเลซัดขึ้นมาก้อนหินเหล่านี้จะเปียกชุ่ม
ส่องประกายมันวาวสะท้อนไปทั่วหาดหิน
ยามน้ำลงแนวหาดหินจะปรากฏกว้างยิ่งขึ้นและจะตัดกับน้ำทะเลสีมรกต ซึ่งเป็นธรรมชาติที่สวยงามที่หาดูได้ยากในที่อื่น ๆ
เกาะยาง
เกาะยาง เป็นแหล่งดำน้ำชมปะการังและฝูงปลาที่ยอดเยี่ยมที่สุดแห่งหนึ่ง
ด้านหน้าเกาะมีหาดทรายขาวนวล น้ำทะเลสีสวย
เกาะดง
เกาะดง เป็นเกาะใหญ่และมีเกาะบริวารเล็ก ๆ ทางทิศใต้อีก 6 เกาะ
ภูมิประเทศบนเกาะส่วนใหญ่เป็นโขดหินและหน้าผาสูงชัน มีป่าที่สมบูรณ์
ส่วนเกาะบริวารที่รายรอบนั้นเป็นเกาะหินขนาดเล็ก เช่น เกาะหินซ้อน
ซึ่งอยู่ห่างจากเกาะดงประมาณ 200 เมตร
ลักษณะโดดเด่นคือ มีก้อนหินตั้งเป็นชั้น ๆ ด้านหน้าเกาะ
มีแหล่งดำน้ำตื้นชมปะการังและฝูงปลาได้
เกาะรอกลอย
เกาะรอกลอย มีจุดเด่นคือ มีชายหาดทรายที่ขาวสะอาด
มีลักษณะเป็นแหลมสามเหลี่ยมยื่นออกไปในทะเล มีโขดหินระเกะระกะที่หัวเกาะ
เป็นจุดชมวิวที่สวยงาม สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของเกาะราวีที่ทอดตัวยาวอยู่ทางขวา
เกาะหลีเป๊ะ
หลีเป๊ะเพี้ยนมาจากคำภาษามลายู
“นิปิส” แปลว่า “บาง”
เป็นชื่อเกาะเล็ก ๆ อยู่ห่างจากเกาะอาดังไปทางทิศใต้ราว 1 กิโลเมตร มีขนาดเล็กกว่าเกาะอาดังประมาณหนึ่งเท่า
แต่เป็นเกาะที่มีความสำคัญ เนื่องจากลักษณะของเกาะเป็นที่ราบทั่วไป
ส่วนที่เป็นภูเขามีเพียงเล็กน้อย เกาะนี้จึงมีผู้คนอาศัยกว่าหนึ่งพันคนเป็นชาวเกาะหรือชาวพื้นเมืองเดิมรู้จักกันในชื่อ
“ชาวเล” หรือ“ชาวน้ำ”
นั่นเอง มีโรงเรียนตั้งอยู่บนเกาะแห่งนี้
เปิดสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาลถึงมัธยมปีที่ 3 ชื่อโรงเรียนว่า
“โรงเรียนบ้านเกาะอาดัง” ชื่อของโรงเรียนจึงไม่สอดคล้องกับชื่อเกาะทุกวันนี้
เกาะหลีเป๊ะกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญของอุทยานแห่งชาติตะรุเตา
นักท่องเที่ยวได้ไปสัมผัสชีวิตที่เรียบง่ายของชาวเล ดำรงไว้ซึ่งวัฒนธรรมประเพณีของพวกเขา
พวกชาวเลใช้ภาษาตระกูลออสโตรเนเชียน บางคำก็ยืมมาจากภาษามลายู
เนื่องจากนักท่องเที่ยวทั้งคนไทยและต่างชาตินิยมไปท่องเที่ยวกันมากในแต่ละปี
ทำให้วิถีชีวิตของชาวเลแตกต่างไปจากเดิม
จุดเด่นของเกาะหลีเป๊ะ คือ มีหาดทรายขาวสะอาด ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออก ซึ่งเป็นที่ตั้งหมู่บ้านชาวเล
ย่านชุมชนใหญ่ของเกาะ ด้านทิศตะวันตกมีหาดทรายยาวชื่อเรียกเป็นภาษามลายูว่า
“ หาดปะไตดายา” หรือ “หาดลมตะวันตก” นักท่องเที่ยวชาวตะวันตกเรียกเพี้ยนเป็น
“พัทยา” จนติดปากผู้คนไปแล้วเอกชนปลูกสร้างรีสอร์ทไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยว
บริเวณหาดด้านตะวันออกและด้านตะวันตกของเกาะหลีเป๊ะ
กิจการท่องเที่ยวจึงเฟื่องฟูมากทุกวันนี้
เกะหลีเป๊ะมีความสวยงามตามธรรมชาติไม่แพ้เกาะอาดัง รอบ ๆ เกาะอุดมสมบูรณ์ด้วยปะการังหลากสีสัน นักท่องเที่ยวชอบนำชุดประดาน้ำ
เพื่อดำลงไปชมความงามของปะการังใต้น้ำ นอกจากนั้น
เกาะหลีเป๊ะมีจุดเด่นตรงที่ยามน้ำลด จะปรากฏส่วนกว้างใหญ่ของปะการังโผล่ขึ้นมาให้เห็น
สามารถลงไปสัมผัสกับปะการังนั้นโดยตรง ช่วยให้บรรยากาศการท่องเที่ยวน่าตื่นเต้นอย่างยิ่ง
